حبیب ابن مظاهر

حبیب ابن مظاهر یا مظهر بن .... قفس اسدی کندی، از بزرگان تابعین و از اصحاب خاص امیرالمومنین علی علیه السلام و از شهدای بزرگ کربلا. وی حدود 14 سال قبل از هجرت در خاندان بزرگ "بنی اسد" در یمن متولد شد. سال نهم هجری با خانواده اش به مدینه رفت و همانجا ماند. در نوجوانی فقط چند صباحی در حیات پیغمبر در کنار پیغمبر بود و بعد دوران جوانی را در کنار امیرالمومنین علی علیه السلام و از شاگردان آن حضرت در علوم قرآن گذراند، حضرت علی علیه السلام او را که از حاملان علوم بود به علم «منایا و بلایا» آماده کرده بود. او حافظ قرآن بود و شب تا به صبح قرآن را ختم می کرد. در هر 3 جنگ صفین، نهروان و جمل در رکاب آن حضرت و همواره یکی از سرداران و دلاوران سپاه و نامش در کنار یاران آن حضرت چون "میثم تمار" و "رشید هجری" بود. بعد از جنگ جمل شهر کوفه را برای زندگی انتخاب کرد تا در کنار مولایش علی باشد. بعد از شهادت علی علیه السلام که میانسال شده بود شاهد غم ها و اندوه های آل پیغمبر از دشمنانشان بود.

حبیب ابن مظاهر و حسین ابن علی علیه السلامسال 60 هجری قمری که او در سن پیری و از سران شیعه در شهر کوفه بود. خبر بیعت نکردن حضرت امام حسین علیه السلام با حاکم وقت (یزید) را شنید و از سفر حضرت آگاه شد. دعوتی رسمی از حضرت کرد تا شاید راهش را از مکه به کوفه برگرداند. این دعوت، بعد از گفتگوهای بسیار با دوستان و گروهی از شیعیان کوفه در نامه ای به حسین ابن علی علیه السلام در مکه رسید. حضرت این نامه را با نامه های دیگری توسط مسلم به کوفه فرستاد. کوفه نیز آن زمان دچار هرج و مرج شده بود. حبیب ابن مظاهر از کسانی بود که در راه بیعت گرفتن برای مسلم کوشش می کرد.

حبیب در کربلا
زمانی که امام حسین علیه السلام به کربلا رسید، او به همراه "مسلم بن عوسجه" به یاری آن حضرت آمد و وقتی یاران آن حضرت را اندک دید تلاش کرد تا خویشان خود را که در آن حوالی منزل داشتند، به کمک بیاورد. آنها هم قبول کردند و 500 نفر سوار به یاری امام شتافتند ولی سپاه اموی مانع پیوستن آنان به یاران امام حسین شدند. حبیب ابن مظاهر خود در نزد امام مقام و موقعیت والایی داشت. در کربلا امام او را به عنوان فرمانده جناح چپ سپاهش تعیین کرد. مواقف او در شب و روز عاشورا و فداکاریها و دفاع از حریم ولایت و مواعظ او به سپاهیان دشمن (پسر سعد) در کتب مقاتل مسطور است.

فرازی از سخنان حبیب ابن مظاهر در روز عاشورا
من حبیب و پدرم مظهر است، دلیر مرد میدان جنگ هستم، شما پلیدان اگر چه از نظر تعداد بیشتر و از نظر امکانات مجهزترید ولی ما یاران حق و شیفتگان حقیقت و وفادار به حق و در برابر سختی ها، صبور و در حجت و برهان، برتر و از شما با تقوا تر و معذور هستیم. آری حق با ماست و فضیلت به همراه ماست.

شهادت حبیب ابن مظاهر
هنگام نماز ظهر روز عاشورا (دهم محرم) سال 61 هجری قمری به همراه دیگر اصحاب امام حسین علیه السلام نبرد سختی کرد، یکی از افراد سپاه دشمن بنام "حصین بن تمیم" با او مقابله کرد ولی حبیب او را به زمین زد. به نقل تاریخ بعد 62 نفر دیگر از دشمنان را کشت. آنگاه "بدیل بن صریم" شمشیری بر فرق او زد و دیگری شمشیری بر پیکر او، و حبیب بر زمین افتاد و به شهادت رسید. حبیب بن مظاهر از اینکه با شهادتش به بهشت خواهد رفت خوشحال بود ولی شهادت او بر امام حسین علیه السلام بسیار سخت و ناگوار بود. تیر او به همراه سرهای شهدا در کوفه گردانده شد!! وی هنگام شهادت 75 سال داشت. آرامگاهش در کربلا در رواق جنوب غربی حرم حضرت سیدالشهدا است.